Zgodnie więc z propozycją Sterna, dziecko 2-letnie, które rozwiązałoby zadania testu odpowiadające wiekowi 1 rok (czyli wiek umysłowy=1 rok), osiągnęło w teście inteligencji wynik IQ=1/2x100 = 50. Natomiast dziecko 12-letnie, które rozwiązałoby zadania testu odpowiadające wiekowi 11 lat, uzyskałoby wynik IQ=11/12x100 = 92. Z zmiany dziecko, jakie rozwiązałoby zadania testowe odpowiadające odpowiednio jego wiekowi życia, uzyskałoby zawsze wynik 100. Dzięki temu efekty IQ zaprezentowane zostawiły na mierze, gdzie ceny powyżej 100 oznaczają przyspieszenie, i wyniki gorsze od 100 oznaczają opóźnienie rozwoju intelektualnego w stosunku do wieku bycia. Siła taż stała nazwana skalą ilorazu wyobraźni natomiast stanowi do dziś powszechnie stosowaną skalą standaryzowaną.
W 1916 roku, amerykański psycholog z Uniwersytetu Stanforda w USA, Lewis Terman, opublikował zrewidowaną, poprawioną wersję testu Bineta-Simona, w której po raz pierwszy został wykorzystany jako przejaw wykonania testu wynik IQ, obliczany według zaproponowanej przez Sterna formuły. Sam test, nazywany odtąd Testem Stanford-Binet, zyskał sporą popularność, co w znaczącej sile przyczyniło się do spopularyzowania treści natomiast pojedynczego pojęcia IQ. Ta treść obliczania wyniku pomiaru inteligencji pozostała niezmienna i w następujących zrewidowanych wydaniach Testu Stanford-Binet (1937, 1960 i 1972), aż do roku 1984.
Ponieważ zaproponowany przez Sterna sposób ustalania wyniku pomiarów inteligencji opierał się na stworzeniu, iż inteligencja kształci się prosto z wiekiem bycia, obliczany według tej definicje IQ bywa nazywany IQ rozwojowym, a testy, w jakich istnieje on poświęcany – skalami rozwojowymi. Prawo o równoległości rozwoju psychicznego do wieku istnienia a istnieje istotne jedynie w nawiązaniu do dzieci. Stwierdzono, na model, że regularny wzrost poziomu umysłowego mierzonego Testem Termana-Merrill, zauważa się wyłącznie do wieku około 13 lat. Od 13 roku istnienia rozwój ten zatrzymuje się coraz samotniejszy i rozwiązuje się około 16 roku życia. Koncepcja IQ rozwojowego wykonywa w klubu spośród obecnym zdecydowane problemy przy obliczaniu IQ u osób dorosłych, u jakich poziom umysłowy pozostaje lub stały, przy rozszerzającej się wartości wieku życia. W miarach binetowskich fakt ten rozwiązano poprzez wprowadzenie korekty do zasady obliczeniowej IQ, tak że u pań powyżej 13 roku wzrastania nie notuje się w mianowniku faktycznego wieku bycia, lecz wartości odpowiednio skorygowane lub liczbę stałą (tzw. wiek obliczeniowy), udostępniane w przepisach testów.
W Polsce, najbardziej wielkimi testami inteligencji wykorzystującymi IQ rozwojowy są: Skala Inteligencji Termana-Merrill (adaptacja testu Stanford-Binet z 1937 r.), Moc do Testowania Zdolności Małych Dzieci Psyche Cattell, Skala Inteligencji Grace Arthur oraz Skala Rozwoju Psychomotorycznego Brunet-Lezine.
Chodzi jednak zaznaczyć, że w przedsięwziętej przewadze obecnie stosowanych testów wiedz nie wykorzystuje się już IQ według klasycznej koncepcji Sterna.
Komentarze
Prześlij komentarz